Joeri van Veen schrijft

Ik had ongeveer 3 uur Duitse Autobahn in ons Aygootje erop zitten. Een Aygo is een minuscuul autootje met het vermogen van ongeveer één Shetland pony. Net toen ik van plan was het stuur over te geven aan mijn vrouw, ook omdat ik moest plassen, zei ze ‘Ik ga even een dutje doen.’ De gordel drukte op mijn blaas om de aandrang nog wat te verergeren. Mijn vrouw pakte haar reiskussentje en nestelde zich in de stoel, met haar knie tegen de versnellingspook. Een half uurtje later werd ze wakker. Ik leegde mijn blaas op een onooglijk terreintje langs de snelweg. We moesten ook tanken, maar zo lang kon ik niet wachten. Ik ging zitten op de bijrijdersstoel en mijn vrouw startte. De versnellingsbak knarste een paar keer. Het motortje raasde. De geur van verbrande koppeling vulde het interieur. Een Audi miste ons op een haar na tijdens het invoegen. Ik besloot de omgeving van onze route op mijn telefoon te verkennen. Tikte “Tankstelle” in de zoekbalk boven de kaart. Op het kaartje floepten e