Joeri van Veen schrijft

De protagonist zit in de wachtkamer van de tandarts. Hij is te vroeg maar dat geeft niet, er ligt genoeg leesmateriaal. Hij reikt over de tafel naar de nette stapeltjes, daar ligt een klassiek autoblad dat hij naar zich toe trekt. Even verzitten op de stoel en de kaft – met een schuin gefotografeerde op het eerste gezicht nogal snel rijdende slanke open sportwagen, glanzende lak, glimmend chromen bumpers en koplampen, met aan het dunne houten stuur een goedgekleed heerschap met leren hoofdbescherming annex rijbril (de tandarts zelf?) – omslaan om bij het eerste artikel te komen. Pardon, de eerste advertentie. De protagonist slaat een aantal advertenties om en denkt aan dezelfde exercitie met een damesblad bij de kapper laatst, het duurde tot pagina 60 voordat er door de redactie gemaakte content verscheen, en dat was alleen nog de aankondiging van de inhoudsopgave. Voordat de inhoudsopgave daadwerkelijk verscheen kwamen er nog meerdere advertenties voorbij. Hier valt het mee. Aan a