Joeri van Veen schrijft

Schier onvoorstelbaar, de toekomst is, vooral omdat hij niet volgens extrapoleerbare lijnen vanuit het heden verschijnt. In de jaren vijftig van de vorige eeuw dacht men dat we nu in zwevende auto’s zouden rijden en zag men het internet volstrekt niet aankomen. In de middeleeuwen kon je je toch niet voorstellen dat je ooit anders dan te voet of met paard (en wagen) naar je bestemming zou reizen? In met bankjes gevulde stalen slangen met voorop een rook- en vuur uitbrakend monster over glimmende sporen die het hele land doorkruisen? Die locomotieven staan nu alweer in het museum, we hebben immers elektriciteit. Voor een verhaal (ik durf niet te zeggen “roman”) waar ik aan wil beginnen, eens, denk ik na over de toekomst, over pakweg 1000 jaar in eerste instantie. Als eenvoudig mens kun je natuurlijk niet zover vooruit denken. Helemaal niet met alle logaritmische stijgingen, van computerkracht tot bruto nationaal product, in acht genomen. De meeste toekomstverhalen die ik ken bevatten e